In de voorraad staan bij de afdeling hondenverhalen twee exemplaren van FIK, één van mijn oudste lievelingsboeken. Het zijn Kerstgeschenken geweest van de Zondagsschool. Mijn eigen exemplaar heb ik nog steeds.
De schijver, W.G. van de Hulst, is nadrukkelijk van Christelijke huize. Los daarvan was hij in mijn ogen een schrijftalent. FIK lijkt op Flush van Virginia Woolf, ook daarin wordt de wereld bezien vanuit de ogen van een hond. In FIK is Van der Hulst bij wijze van spreken op zijn hurken gaan zitten, en kijkt hij met hondse verbazing naar het geloof van Moes, de moeder in het gezin. FIK probeert bijvoorbeeld te begrijpen wat Moes doet, als ze zit te bidden.
Wanneer ik op markten een kistje oude jeugdboeken op de kraam heb staan grijpen veel klanten naar de boekjes van Van der Hulst. Ze zijn geliefd en worden ook verzameld. En altijd komen er herinneringen los aan de gelegenheid waarbij mensen de boekjes gekregen hebben.
De door Callenbach uitgegeven boekjes waren geschikt om zelf te lezen - er werden spaties tussen de lettergrepen gezet - en om voor te lezen. Dat deed ik dan ook vaak, voor mijn broertjes en zusje.
Bij onze hond Ahjeela vragen we ons regelmatig af wat ze denkt en begrijpt. Je zou graag een stripwolkje boven haar koppie zien hangen. Zoals nu: ze ligt in het winkel-kantoor op een dekentje, bij de hondenboeken, maar wat denkt ze?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten