zondag 26 januari 2014

JUKEBOX gedicht


Weet je nog hoe we er boven hingen,
die magische liedjeskast in de kroeg,
probeerden de woorden te laten zingen,
voordat je elkaar om verkering vroeg?


uit de serie Kringloopgedichten


woensdag 22 januari 2014

Leesclub = meer leesplezier

Wat je deelt verdubbelt. Zo voelt dat voor mij tenminste altijd na een avondje leesclub. Mijn leesplezier wordt groter wanneer ik het kan delen, zelfs al hebben we niet dezelfde mening over een boek. De boeken zijn altijd van goede kwaliteit en we kunnen er vaak uren over praten.
Mijn leesclub maakt deel uit van Literatuurclubs Drenthe, daarin lezen ruim tweeduizend mensen in Drenthe in een winterseizoen vier uitgekozen boeken. Bij elk boek hoort een leeswijzer en er kunnen per groep een of twee mensen naar een lezing over het boek en de schrijver, zodat zij de bespreekavond kunnen voorbereiden. Dat klinkt zwaar, maar iedereen kan meedoen; je hoeft alleen maar van lezen te houden!

Een enkele vraag over het boek kan het gesprek al op gang brengen; af en toe  zoeken we een andere manier om de achtergrondinformatie te betrekken in het gesprek. Dat kan de tijd zijn waarin het verhaal zich afspreekt, of het land; we lezen elk jaar twee vertaalde romans. Soms krijgen we door de gastvrouw zelfs een gerecht voorgezet dat in het boek voorkwam, bijvoorbeeld ananastaart.

Deze maand lezen we van Jon Kalman Stefansson: Het verdriet van de engelen. Het brengt de lezer in de meest onherbergzame streken van IJsland en in de wereld van de poëzie; beide spreken mij zeer aan. Naar IJsland wil ik altijd weer terug, en de taal is wondermooi; dus kun je wel zeggen dat dit boek naar meer smaakt.



zondag 12 januari 2014

De kracht van voorlezen en voorleven

De wereld heeft verhalen nodig, en mensen die verhalen vertellen.
In één week kwam ik driemaal een boek van de schrijver Daniel Pennac tegen. De Franse leraar-schrijver heeft me geinspireerd met zijn boeken over onderwijs, speciaal over leesonderwijs. Hij heeft beschreven hoe hij louter en alleen door het voorlezen van een volledige roman zijn leerlingen aan het lezen heeft gekregen.Ik geloof in voorlezen en in de kracht die uitgaat van verhalen. Het is een gave om verhalen op het juiste moment bij mensen te brengen. De bibiothecarissen van weleer waren in staat kinderen en volwassenen precies het juiste boek aan te reiken. Docenten hebben nog steeds die taak, vind ik. Als je zo bevoorrecht bent dat je heel veel boeken en verhalen kent, moet je proberen die door te geven. Het voorlezen van een toepasselijk verhaal kan net de juiste snaar bij toekomstige lezers raken.



In mijn eigen boekenkast zag ik vandaag In een adem uit... van Pennac staan. Een vurig pleidooi voor lezen. Hij beschrijft er de Tien onaantastbare rechten van de lezer in, die me erg aanspreken:
1. Het recht om niet te lezen
2. Het recht om bladzijden over te slaan
3. Het recht om een boek niet uit te lezen
4. Het recht om te herlezen
5. Het recht op wat-dan-ook te lezen
6. Het recht op bovaryisme (lezen met rode oortjes)
7. Het recht om waar-dan-ook te lezen
8. Het recht om te grasduinen
9. Het recht om hardop te lezen
10. Het recht om te zwijgen
Daar kun je nog een elfde recht aan toevoegen: het recht om te schrijven.

In Schoolpijn beschrijft Pennac hoe vier leraren hem hebben behoed voor een totaal mislukte schoolcarrière. Door hem niet als slechte leerling te bestempelen, maar juist de talenten in hem te benoemen. Dat boek kwam op de proppen al pratend over een leerling met dyscalculie.

Vandaag heb ik een jeugdboek van Pennac in handen, waarin twee fantastische verhalen staan over Kamo. Het boek heet Kamo en het idee van de eeuw; het gaat over een leerkracht van groep 8 die op Kamo's voorstel de voorbereiding op de de brugklas ter hand neemt. Meester Margerel doet dit iets te voortvarend; hij gaat volledig op in een maanden durend rollenspel. In één adem uitgelezen!
Deze aanrader is te leen of te koop.

zondag 5 januari 2014

Nieuwe energie

Op de twee weken Kerstvakantie -wat een weelde- kan ik heel blij en tevreden terugkijken. Er was veel tijd voor familie, vrienden en buren.
En ik ben lekker uitgerust. Door het prachtige weer konden we elke dag in de zon te wandelen. Dan kun je wel een kleine griep trotseren!

Er was mooi veel tijd voor het boekenwerk:
een markt op het W.G. van de Hulst Festival,
inkoop en inboeken van de aanwinsten,
wat P.R.-zaken
en de administratie.
De plannen voor 2014 zijn voortvarend: in januari al twee markten en de Week van de Poëzie.
En een kalender-projekt (*) staat op stapel.

Op dit moment staan er zelfs boeken buiten, en is de winkel open.
Jutter heeft een mooi plekje gevonden, en ziet dat gedoe allemaal aan; hij gaat een dutje doen..

*) gooi oude kalenders niet weg, als ze intact zijn kun je er een of twee euro mee verdienen

donderdag 2 januari 2014

Café verhaal

Gisteren stierf Herman Pieter de Boer op 85-jarige leeftijd. Hij heeft veel prachtige liedteksten nagelaten; daar heb ik grote bewondering voor. Annabel bijvoorbeeld, en Op een onbewoond eiland. Vandaag komt er bij de verwerking van nieuwe aanwinsten een prachtig verhaal van zijn hand te voorschijn in een bundeltje bier- en cafeverhalen: De zwijgmand.
De Boer stelt daarin op verrassende wijze de terreur van de mobieltjes aan de kaak.

woensdag 1 januari 2014

Nostalgische schrijfmachine

Op de boekenmarkt van het W.G. van de Hulst Festival had ik een oude kofferschrijfmachine meegenomen. Op zo'n apparaat zijn de meeste boeken die ik verkoop nog vervaardigd; een aantal dichters schreven/ schrijven overigens liever met de pen.


Veel bezoekers van de markt wilden de machine nog wel even proberen. Hoe hoger hun leeftijd, hoe beter dat ging. Onder de 20 jaar waren er weinig ervaren tikkers.
Het duurde even voordat jonge mensen de stevige aanslag van de toetsen onder de knie hadden. Fouten herstellen was een heel gedoe. Maar het belletje aan het eind van de regel was een vrolijke verrassing.


Wie heeft nog leuke herinneringen aan de elektrische of mechanische schrijfmachine?