Nostalgie, misplaatste heimwee?

Aan het begin van de winter lijkt de nostalgie hoogtij te vieren.
De Kerst-CD's liggen te koop en topartiesten proberen een Kersthit te scoren. De Top 2000 - een héél groot reservoir aan nostalgie -wordt samengesteld; ik doe er aan mee en geniet met volle teugen van muziek waar zoveel herinneringen aan kleven.

Televisie wordt als via een adventskalender steeds emotioneler; elke dag een beetje meer tranentrekken. En natuurlijk, het boekenvak doet mee. Er verschijnen veel boeken speciaal met het oog op Sinterklaas en Kerstmis.

Ook Hond in de Kast begeeft zich drie dagen lang met enthousiasme in de Kerstmarkt 2011 van Wezup (Dr.). Vandaag zoek ik de spullen en boeken bij elkaar, want deze driedaagse markt is al over twee weken, op 9, 10 en 11 december. Dus gaan al vóór Sinterklaaas de Kerstboeken weer door mijn handen, de wintergedichten, de verzamelboeken en de Kerstboekjes van de Zondagsschool. De bezoekers bekijken die altijd met veel oh's en ah's. Nostalgie naar de eigen jeugd, de vijftiger jaren en verder terug in de tijd.

De film van Woody Allen over terug gaan in de tijd speelt al een week lang door mijn hoofd. Midnight in Paris is een romantische verhaal over heimwee naar een tijd die je niet zelf hebt meegemaakt, maar kent uit de romans van en over Hemingway. Er zitten in Allen's films vaak wijze woorden verpakt onder typisch Amerikaanse toestanden.  De hoofdrolspeler zegt dat je in je eigen tijd zou moeten leven, maar de prachtige beelden van Parijs ondersteunen die stelling eigenlijk niet. Je zou zo terug willen naar die oude bruisende stad...

... zeker als Van Gogh er de hemel bij mag schilderen. En als er een boekwinkel is die nog steeds bestaat: Shakespeare & Company. Deze onbeschrijfelijke boekwinkel met zijn eigen romantiek is niet mijn droomwens, maar inspireert me wel.