woensdag 11 april 2012

Ongeduld

Sorry. Normaal ben ik echt héél geduldig. Maar die nieuwe kleindochter... Ik kan niet wachten tot ze geboren is. Natuurlijk is het voor de ouders het zwaarst om maar af te wachten; en niet te vergeten voor de toekomstige grote broer! En wat doe ik dan maar, als ik geduld moet oefenen: klusjes.

Een was draaien en peertjes schillen. Gewoon het ene na het andere klusje doen. Dat helpt. Net zo goed, of bijna net zo goed als het maken van kleine cadeautjes.
Boekendingen zijn ook therapeutisch: vandaag de driemaandelijkse plicht de omzetbelasting aan te geven, en te betalen. En voor het uitwerken van loslopende plannetjes neem ik ook maar wat tijd.
Boeken verkopen, noem ik dat, al is er een lange adem voor nodig.

Verder heb ik ook twee gedichten geschreven: Terschelling en Woorden die Werken.
En voor de jongste spruit van Michiel en Hannah: Fiene

Hopelijk wordt mijn oma-geduld uiteindelijk beloond.

1 opmerking:

  1. Wachten duurt lang inderdaad. Maar het goede nieuws is, ze komt er sowieso een keer uit :).

    BeantwoordenVerwijderen