dinsdag 21 februari 2012

Alvast een beetje woensdag

Morgen ga ik naar mijn ouders, en dus naar mijn geboortegrond...
...in de oven staat een broeder te bakken; gemaakt volgens een oud familierecept.
Daarom doe ik vandaag alvast veel boekenwerk. En er rommelt een sterke opruimwoede in mij. Ineens moet alles uitgezocht en gesorteerd, geen laadje is veilig. Het lijkt wel nestdrang; hebben aanstaande oma's dat ook? Of komt het door de vogels die zo vrolijk zongen vandaag?

Opruimen betekent ook vinden. Veel gevonden voorwerpen maken me blij, omdat ze betekenis voor me hebben. De Mallorca-slab die mijn jongere broer altijd voor kreeg als hij ging eten. Veelbetekenende schilderijen van Els Fleur roepen herinneringen op aan haar verloren strijd om gezond te worden. De bananenkisten verwijzen rechtstreeks naar mijn Opa Willem's bananenrijperij. Het stoeltje dat die opa voor mijn moeder liet maken hebben we nog steeds. In het schooletui zit een dierbaar fruitmesje, al 46 jaar, gekregen van oma.

Het doet me goed omringd te zijn door al die oude voorwerpen. Naomi Wolf schrijft er mooi over, wanneer ze haar vader laat vertellen hoe hij zijn studenten uitdaagt passievol te schrijven. Elk voorwerp, zegt hij, kan behalve voorwerp ook teken of symbool zijn, of onderdeel van een allegorie. Veel spulletjes leveren op die manier verhalen op, en als ik mijn best een beetje doe gedichten.

De broeder begint lekker te ruiken, dus nu wordt het geur-geheugen geprikkeld!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten